Co robić w przypadku podejrzenia POChP? Wyjaśniamy!

Podejrzenie POChP (czyli Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc) zwykle pojawia się u osób, które palą lub paliły wyroby tytoniowe, zwłaszcza przez wiele lat, a do tego obserwują u siebie kilka niepokojących objawów – np. przewlekły kaszel i duszność. Jeśli odczuwasz podobne objawy i nie wiesz, co zrobić w takiej sytuacji, to przeczytaj nasz artykuł. Wyjaśniamy w nim, gdzie szukać pomocy w przypadku podejrzenia POChP i kiedy jest to konieczne.

Co to jest POChP? Co musisz wiedzieć o tej chorobie?

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc jest jedną z najczęstszych i jednocześnie najpoważniejszych chorób układu oddechowego. Szacunkowo choruje na nią około 380 milionów ludzi, z czego tylko w Polsce około 2 milionów.

To jest ważne:

WHO klasyfikuje POChP jako trzecią najczęstszą przyczynę umieralności. Choroba może również prowadzić do inwalidztwa i życiowej niesamodzielności.

POChP to choroba wywołana stanem zapalnym w układzie oddechowym, który jest konsekwencją długotrwałej ekspozycji na szkodliwe czynniki środowiskowe – m.in. pyły, gazy oraz dym tytoniowy.

Skutkiem choroby jest nieodwracalne uszkodzenie dróg oddechowych, co z kolei prowadzi do przewlekłego niedotlenienia organizmu i ma negatywny wpływ na wszystkie kluczowe funkcje życiowe.

Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc klasyfikuje się jako chorobę ogólnoustrojową. Mogą z nią współwystępować także inne choroby, w tym osteoporoza, cukrzyca, rak płuca, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, choroba tętnic obwodowych, zaburzenia rytmu serca, zespół metaboliczny, rozstrzenie oskrzeli czy refluks żołądkowo-przełykowy.

Jakie są objawy POChP? Kogo powinny zaniepokoić?

POChP to choroba, którą niestety wciąż w wielu przypadkach wykrywa się na późnym etapie zaawansowania. Powód? Chorzy, a często nawet lekarze POZ, nie łączą występowania pierwszych niepokojących objawów właśnie z tą chorobą.

Faktem jest, że POChP może się przez długi czas, nawet latami, rozwijać zupełnie bezobjawowo lub dawać tylko skąpe, nieswoiste objawy. Dlatego zawsze należy uwzględnić czynniki ryzyka.

Na POChP najczęściej chorują osoby po 40. roku życia, które:

  • palą lub paliły wyroby tytoniowe, również biernie;
  • mieszkają w regionie charakteryzującym się bardzo niską jakość powietrza(np. mieszkańcy południowych województw Polski);
  • są lub były narażone na długotrwałą ekspozycję na pyły, gazy czy kurz z racji wykonywanego zawodu(m.in. górnicy, hutnicy, metalurdzy, rolnicy, mechanicy samochodowi, sprzątaczki, kosmetyczki, fryzjerzy);

Jeśli znajdujesz się w którejś z tych grup, to koniecznie zwróć uwagę na objawy mogące budzić uzasadnione podejrzenie POChP. Mowa o:

  1. Przewlekłym kaszlu– w przebiegu POChP obserwuje się kaszel o zmiennym nasileniu, pojawiający się rano, wieczorem, jak i w ciągu dnia, prowokowany przez czynniki drażniące (dym tytoniowy, pył, kurz), niemający charakteru napadowego.
  2. Uczuciu duszności– w początkowej fazie rozwoju choroby uczucie duszności może się pojawiać głównie w trakcie i po wysiłku fizycznym, a w zaawansowanym stadium również w trakcie odpoczynku.
  3. Odkrztuszaniu plwociny– plwocina to gęsta wydzielina z płuc, czasami o ropnym charakterze, której częste, przewlekłe odkrztuszanie również może budzić podejrzenie POChP.
  4. Obniżonej tolerancji wysiłku– czyli męczliwości, awersji do wysiłku fizycznego, a z czasem nawet trudności z wykonywaniem podstawowych czynności, jak ubieranie się, umycie, przyrządzenie posiłku, wyjście na spacer itd.

Więcej o objawach POChP możesz przeczytać na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy/.

Podejrzenie POChP – gdzie szukać pomocy?

Podejrzewając tę chorobę u siebie w pierwszej kolejności należy się zgłosić do swojej przychodni. Lekarz POZ przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad i na podstawie uzyskanych informacji oceni, czy należy skierować pacjenta do poradni pulmonologicznej, w której ewentualnie będzie kontynuowana pogłębiona diagnostyka w kierunku rozpoznania lub wykluczenia POChP.

Leczenie POChP

POChP nie można całkowicie wyleczyć, ponieważ choroba powoduje trwałe zmiany w drogach oddechowych. Dostępne są natomiast metody leczenia, które mają na celu złagodzenie objawów choroby. Dzięki temu osoba chora ma szansę na zachowanie samodzielności, uniknięcie inwalidztwa, a nawet utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia.

Artykuł sponsorowany.

Artykuł sponsorowany zdaniem redakcji reklamuje produkt medyczny.